Sem zorgt de eerste werkdag in het nieuwe jaar al voor de nodige consternatie. Tijdens de ochtendwandeling om half 7 trekt hij onverwacht de rollijn uit mijn hand en verdwijnt de wijk in. Het is overal super glad en door het klapperde geluid van de rollijn op de weg raakt Sem in paniek en verdwijnt uit zicht. Omdat hij nergens meer te zien is, gauw naar huis en de fiets gepakt. Lianne helpt ook mee zoeken maar we vinden hem niet. Gelukkig komt hij zelf naar huis en behalve wat wondjes aan de achterpoot heeft Sem niets. De rollijn heeft het niet overleefd.
In huis gaat het heel goed met Sem, hij voelt zich steeds meer op zijn gemak en vlucht ook niet meer weg als je naast hem op de bank ploft, zelfs niet bij Remi. Je kan tegen hem aan zitten en ook een arm over zijn rug is geen probleem meer.
Omdat vanwege het weer regelmatig niet gefietst kan worden met de honden hebben we een loopband gekocht. Sem vindt het nog wat spannend maar onze honden vinden het wel leuk. Zorro past er maar net op, dan valt het weer op dat hij best wel heel groot is.
Na de komst van de loopband verdween de sneeuw al snel en kan er weer gefietst worden. Ook gaan we weer eens naar de hei. De honden genieten, Suus helemaal want zij mag ook los. Susie is een half jaar niet los geweest omdat ze na de laatste keren jagen steeds onder de dorens en krassen terugkwam. Ze liep daardoor ook een huid infectie op die erg hardnekkig bleek maar gelukkig is dat helemaal goed gekomen. Sem is op de hei extra alert omdat hij weet dat we er altijd veel honden tegen komen. En vooral de vele niet luisterende meestal Labradors die enthousiast op hem af stormen vindt hij nog erg moeilijk. Zorro en Suus zijn meestal niet bij ons in de buurt maar Tommie houdt daar ook niet van en probeert ze weg te jagen alleen lukt dat bij een Labrador niet die blijven maar doorgaan. Toch lukt het wel steeds sneller om Sem weer gekalmeerd te krijgen dus hij gaat nog steeds met kleine stapjes vooruit. Hij is nu een jaar bij ons en al heel veel ten goede verbeterd maar nog niet goed genoeg om op zoek te gaan naar een eigen mandje.
Suus mag weer af en toe in het weekend als we tijd genoeg hebben los tijdens de boswandelingen maar het is niet echt een succes. Ze is al 2x mank lopend teruggekomen en een keer met een flinke wond. De laatste keer was ze heel lang weg en is voor het eerst zelf naar huis gekomen. Ze had haar linker achterpoot helemaal kapot en overal dorens en wondjes. Suus heeft bijna 2 dagen voor pampus gelegen zo moe was ze. Tommie hield haar de eerste dag gezelschap, waar zij lag was hij ook. Voorlopig kan Suus niet mee met wandelen, eerst moeten de wonden genezen zijn. Als de andere honden uitgaan krijgt Suus een gevulde kong om te voorkomen dat ze luid gaat protesteren. Met kong doet ze dat niet en blijft ze stil, vooral prettig tijdens de vroege ochtendwandeling ;-). Hoewel Suus het heerlijk vindt om los te mogen kan dit toch niet de bedoeling zijn. Dan maar alleen nog los op de hei, tot nu toe gaat het daar nog meestal wel goed.
